Uważność w dialogu, w której prócz uważności na „rzeczowy” jego przebieg, (czyli na to, co jest przekazywane przez drugą stronę), patrzymy też na to „jak” jest przekazywane (na emocje, uczucia, potrzeby osoby, z którą jesteśmy w dialogu).
Nasz mózg wyposażony jest w jedną bezcenną cechę – uwagę. Dzięki niej, w zalewie informacji, możemy zająć się tylko jakąś ich częścią. To może być także źródło trudności – masa rzeczy „przykuwa” naszą uwagę, a jak jest ich duża różnorodność, to wpadamy w swoiste zawirowanie.
Cechą osób dojrzałych jest umiejętność koncentracji uwagi. Potrafimy zająć się czymś w sposób doprowadzający do pożądanych efektów. Stawiamy sobie cele, reagujemy na problemy, wyzwania i potrafimy rzetelnie popracować. Trenujemy to od najmłodszych lat – w domu, szkole, potem w różnych rodzajach pracy.
Osiąganie dojrzałości empatycznej polega na tym samym mechanizmie. Potrafimy oferować drugiej osobie uważne słuchanie, głęboką koncentrację na tym, co z nią się dzieje, o czym myśli, co przeżywa. Potrafimy jej towarzyszyć bez ingerencji, dawania rad i wciskania „jedynie słusznych” rozwiązań.
Uważność empatyczną można świadomie trenować. Poprzez powtarzanie specjalnie zaplanowanych ćwiczeń, można tworzyć w mózgu nowe tory neuronalne, powodujące po jakimś czasie spontaniczne, życzliwe, uważne reakcje w postaci aktywnego słuchania.