„Szkoła Coachów w Grupie TROP była dla mnie znaczącym doświadczeniem rozwojowym – zarówno na płaszczyźnie zawodowej, jak i prywatnej. Dzięki pracy w małych grupach i na forum miałam szansę praktykować coaching metodą TROP i jednocześnie mogłam też skupić się na swoich celach i tematach wartych rozwiązania.

Cennym elementem Szkoły Coachów w Grupie TROP były dla mnie sesje superwizyjne prowadzone przez doświadczonego coacha, które pomagały rozwijać moje coachingowe umiejętności dwutorowo – dzięki pracy nad zagadnieniami z mojej praktyki, jako coacha oraz dzięki możliwości obserwacji tego, jak pracuje doświadczony coach.

Polecam Szkołę Coachów w Grupie TROP tym osobom, które chcą rozwijać swoje umiejętności pozostawania w prawdziwym, głębokim kontakcie, które są otwarte na wykorzystywanie emocji i empatii w swojej pracy, gdyż w tej Szkole właśnie na te tematy położony jest główny nacisk. W mniejszym stopniu swoje potrzeby w Szkole TROP-u zaspokoją osoby, które chcą się nauczyć po prostu zadawania pytań i pracy w oparciu o modele i formularze.”

Anna Dunin-Brzezińska

„Ta szkoła pozwoliła mi zobaczyć moje coachingowe skrzydła. Dla mnie było to odkrywanie „siebie podążającej” w rozmowie z drugim człowiekiem. Szkoła pozwoliła mi zobaczyć moje „coachingowe skrzydła”, rozwinąć i zachwycić się swoimi wewnętrznymi pokładami pomagania poprzez podążanie. No trzeba powiedzieć, że szkoła była tez trochę „niewygodna” na początku – bo nie dawała upragnionych, wyczekiwanych magicznych „narzędzi coachingowych”!  I ta niewygoda jest jej siłą – bo skupiłam się na wyzwalaniu wewnętrznego potencjału do pracy w roli coacha zamiast na kolekcjonowaniu narzędzi zewnętrznych, które są łatwiejsze do znalezienia. Paradoks narzędziowy TROPU: narzędzia są – ale w nas: w naszych stylach coachingowych, w naszym doświadczeniu. Dla mnie to było trochę tak, że przyszłam po gotowe wykroje nowych sukienek, a dostałam umiejętność kreowania własnych.

Największe odkrycie z tej szkoły: poszerzenie świadomości odnośnie mojego potencjału do pomagania w coachingu.

Podsumowują tę przygodę: pozwoliła mi odkryć i określić mój indywidualny styl „coachingowy” – osadzony bardzo w tym co jest bardzo moje – czerpania z mojej mocy „otwierania” i prowokowania do zmiany, doświadczenia w strategii komunikacji oraz odwagi dzielenia się emocjami.

Polecam tę przygodę!”

Magdalena Dobrowolska – Sagan

„Dla mnie Szkoła Coachów na „tu i teraz” jest wewnętrznym procesem doskonalenia osobowości, zarówno na gruncie zawodowym jak i prywatnym. Wielką wartością, którą miałem okazję zasmakować to ludzie – z tygla różnych doświadczeń zawodowych, wartości, emocji a nawet dylematów, jakie towarzyszyły uczestnikom czerpię każdego dnia siłę i inspirację do działania.
Wzmocniłem w sobie umiejętność uważnego wsłuchiwania się w drugiego człowieka, otwartości na różnorodność i uczucia jakie towarzyszą w podejmowaniu kluczowych decyzji biznesowych. Dzięki temu mogę odczuwać to, co czuje mój coachee, jakby jego emocje były moimi. Nie oznacza to, że zawsze zgadzam się z dokonywanymi wyborami, lecz zawsze próbuję je rozumieć.
Uczestnicząc w procesach coachingowych „wypływam łodzią na wspólny rejs” – łodzią, która jest potrzebna aby dotrzeć do celu. Nie kołyszę już nią tylko po to, aby pokazać że potrafię to zrobić, lecz aby przede wszystkim dopłynąć do wybranego portu…”.

Krzysz­tof Hajne

„Szkoła coachów dała mi bardzo dużo. Poza aspektem czysto merytorycznym w pracy coacha odnoszącym się do sposobu prowadzenia sesji, metod i narzędzi jakimi się posługiwać w coachingu szkoła pozwoliła mi także:
– poszukać swojego stylu w byciu coachem
– uwolnić się od perfekcjonizmu
– nabrać większego zaufania do tego co robię w pracy i nie tylko
– zwiększyć moją uważność na rzeczywistość
– uwolnić się od konieczności oceniania
– utworzyć się na różnorodność ludzi, rozwiązań
– nabrać dystansu do siebie i świata
– dopuścić do głosu filozofa w sobie.”.

Arkadiusz Głowacki